ايران و امريكا بر لبه تيغ

وزير امور خارجه رأي مثبت اعضاي شوراي حكام در پيشنهادي كه از طرف دولت آمريكا ارائه شده را موانع جدي ميان دو دولت با توجه به روند ترغيب تهران و واشنگتن براي بازگشت به شوراي امنيت سازمان ملل و بازگشت مي داند. به هر گفتگوي سازنده با اين حال ، برخي از ناظران پيش بيني كرده اند كه بهار اميد به تغيير سياست ايالات متحده در قبال ايران پس از تغييرات افزايش كاخ سفيد كوتاه مدت به نظر مي رسد.

اكنون ، مانند گذشته نزديك ، تهران و واشنگتن وارد عرصه “رقابت اراده” شده اند. سرانجام يك طرف مي تواند طرف ديگر را مجبور به پذيرفتن شرايط خود كند. شكل مسئله اعوجاج دقيقاً همانطور است كه بود. تا پايان دولت دونالد ترامپ ، تنش ها “با جنگ يا مذاكره” باعث خنك شدن تنش ها شد. اكنون بحث در مورد “اول شما – سپس من” است تهران مي گويد: اول لغو تحريم ها ، سپس گفتگوها. واشنگتن اصرار داشت: همه وعده هاي برجامي و سپس بازگشت كامل تهران به گفتگو.

تهران براي توجيه مقاومت خود و براساس تجربه ، بر بي اعتباري وعده هاي شفاهي دولت آمريكا و در نتيجه ساير اعضاي گروه 1 4 اصرار دارد. بدون داشتن يك مزيت واضح در عبور از موانع تحميل شده توسط “سياست فشار حداكثر” بر ايران ، بازگشت كامل وعده هاي برجامي نمي تواند مزايايي را كه برجامي مي تواند به همراه داشته باشد و مزايايي كه مي تواند براي كشور به همراه داشته باشد. نكته اين است كه خروج يك جانبه دولت ترامپ از برجام ديپلماسي بهم پيوسته دولت روحاني را تضعيف كرد ، اين پيشنهاد مي تواند به مردم حتي به مخالفان برجام بفروشد.

اطلاع رساني قانوني دولت از سوي پارلمان ايران آخرين پيامد حذف پروتكل اضافي ، خروج واشنگتن از شوراي امنيت سازمان ملل و مسدود شدن آن بود. از سال 2013 ، تهران متحمل خسارات اقتصادي شديدي شده است ، كه مستقيماً اعتبار نه تنها دولت بلكه سيستم سياسي را نيز نشان داده است. بنابراين تهران اصرار دارد كه “ابتدا تحريم ها برداشته شود ، سپس مذاكره شود”. زمان و شرايط لغو تحريم ها نقش اساسي در تصميم گيرندگان ايراني دارد. تهران از “صبر استراتژيك” در مقابل “سياست فشار حداكثر” نتايج مطلوبي را مي خواهد.
با اين حال يك ماه و چند روز پس از روي كار آمدن ، دولت Jobbiden در مسيري حركت مي كند كه ترامپ به او داد. اگرچه بايدن به عنوان وعده انتخاباتي به بورژوازي در دستور كار خود بازگشته است ، اما وي با هدايت مايك پمپئو وزير خارجه سابق براي يك دوره 12 ساله بازگشت را دنبال مي كند. تفاوت سياست هاي دولت فعلي و سابق ايالات متحده در اين است كه دولت ترامپ فاقد ديپلماسي فعال است. با بازگشت به رويكرد مشاركتي با جامعه جهاني و متحدانش به ويژه در اروپا ، بايدن سعي در ايجاد حس شوخ طبعي عليه ايران داشت. همچنين به نظر نمي رسد در اين كار با موانع قابل توجهي روبرو باشد. سكوت اعضاي 1 5 ، حتي حمايت سه تايي اروپايي از پيشنهاد آمريكاي سه تايي اروپا ، اقدام نظامي پنجشنبه گذشته در حوالي مرز عراق و سوريه و اظهارات تهديدآميز بايدن عليه تهران نشانگر اوضاع جديد قبل از ژانويه سال جاري است. مهمتر از همه ، دولت بايدن از ضرورت ايجاد شرايط لازم و هدفمند براي منزوي كردن ايران از جامعه جهاني آگاه است. وي از يك سو با اتخاذ سياست “چوب و آب نبات” مي كوشد اين باور را در جامعه بين المللي ايجاد كند كه خواهان حل مسالمت آميز مسئله هسته اي و ساير اختلافات با ايران است. از سوي ديگر ، با استفاده از نتايج چشمگير ، تهران تحت فشار است.

پس از اقدام نظامي ايالات متحده عليه نيروهاي عراقي متحد عراق در خاك سوريه ، براي تصويب قطعنامه پيشنهادي ايالات متحده دو جلسه در جلسه شوراي حكام وجود دارد: اول ؛ بايدن سياست تهديد را به همان ميزان محدود مي كند. دومين؛ اين كشور در تلاش است تا پرونده ايران را تأمين كند و به آن فرصت دهد اقدامات سختگيرانه تري را انجام دهد.
آيا تهران قادر خواهد بود از محافظت از پرونده هاي هسته اي و شكل گيري سياست حسي بايدن جلوگيري كند؟ استاندار چشم انداز نتيجه جلسه هيئت مديره را روشن مي كند. محمد جواد ظريف گفت: آنچه مسلم است تنش ها بين تهران و واشنگتن و روند بازگشت به برجام مانند پا گذاشتن بر لبه تيغ است.