قداره «هليا»، شورشي است در برابر قتل «رومينا»

روزنامه نگار عليرضا خاني در يادداشتي با عنوان “كالبد شكافي در يك واقعه” توسط INNA ، به ماجراي سربريدن نوجواني به نام هليا مي پردازد كه اخيراً شاهد آن بوده ايم:

“روزگاري ، پير بوردو ، جامعه شناس مشهور فرانسوي گفت كه بايد از كار علمي عصباني بود و براي كنترل خشم بايد كار علمي كرد.
جولان هليا ، دختر كادارشش اصفهاني ، در مقابل كتابخانه بزرگي در كلانشهر – كه ناگزير بايد يك مكان فرهنگي و مقدس باشد – خشم مردم را برمي انگيزد كه بايد براي شناسايي ريشه هاي اساسي و اساسي چنين فعاليت هايي تلاش كنيم.
در تجزيه و تحليل و چرايي بروز چنين رفتاري از دوران نوجواني متولد دهه 1980 ، در اين دو يا سه روز سخنراني هايي انجام شد كه معمولاً ساده و اغراق آميز بودند. همانطور كه شخصي گفت ، اين رفتار مهم نيست زيرا “دنبال كنندگان” را در اينستاگرام جذب مي كند!
با يك نگاه كلي مي توان گرايش نوجوانان زن به غلبه بر پرخاشگري و خشونت را رشد رفتار ، ضعف ارزش هاي اخلاقي در خانواده ، فاصله بين والدين و نوجوانان و شكاف هاي نسلي ، كنار گذاشتن و عدم تمايل نوجوانان براي اثبات خود دانست. شرح داده شده اما اين عوامل به طور مساوي بين جنسيت دختران و پسران وجود دارد و براي درك ريشه هاي خشونت توسط دختران نوجوان ، بايد يك علت يا علل خاص آن را كشف كرد.
آنچه در وضعيت سخت هليا مشخص است اين است كه وي براي ابراز همدردي با مردان و به دست آوردن “اقتدار مردانه” از آن استفاده مي كند. از خشونت كلامي و جسمي گرفته تا كلمات و توهين هايي كه مي كند و سرانجام گرفته تا شلاق زدن و جستجوي مخالفان. اين اقدامات ، به مفهوم عميق تر ، نوعي واكنش به مردانگي و محيط مردسالاري موجود و نوعي عصيان عليه سلطه مرد در سيستم اجتماعي است. سلطه مردانه كه همراه با عدالت و علل بي رنگ و زبانهايي كه بسياري از روشنفكران ما آنها را نمي دانند ، حقارت زنان را در عصر نوجواني سركوب مي كند.
در اين معنا كنيزكي كه در نيمه شب گردن روميناي 13 ساله را از ريشه سلطه مرد پاره كرد ، اكنون كلاه ايمني نوجوان را مي كشد تا با تقليد از مردان مقاومت مردانگي در برابر جامعه مردانه ايجاد كند.
مردم دختر يا پسر خالصي به دنيا نمي آيند (رفتار جنسيتي ندارند) اما رفتار زن و مرد را مي آموزند. دختران ياد مي گيرند فروتن ، سخاوتمند و مادرانه باشند و پسرها بي طرف و خشن. اگر يكي از دو جنس بعد از بلوغ فكري تصميم بگيرد كه از دست داده است ، مي تواند عليه اين ضرر قيام كند. در جامعه مردسالار يا مردسالار ، زنان در برابر شورش هاي نارضايتي ، اعتراض و حتي نمادين كاملاً آماده اين شورش هستند. يكي از ويژگي هاي بارز اين شورش افزايش طلاق هاي مورد تقاضاي زنان ، افزايش جرائم مربوط به زنان و افزايش جرم ، بي نظمي ، مسموميت و جنايت در زنان نسبت به احساس حقارت است.
برخي از مردم دوست ندارند اين حقايق را بيان كنند اما شواهد و دلايل كافي در جامعه امروز وجود دارد. اين واقعيت كه تعداد دانش آموزان دختر و پسر برابر است ، دليل بر برابري زن و مرد نيست ، اما وقتي دانش آموختگان زن با حرفه مردانگي يا انحصار مردان روبرو مي شوند ، وقتي زنان خانواده از نظر جسمي در خانواده هستند ، در خانواده احساس برجستگي مي كنند. و از نظر جسمي قرباني خشونت كلامي: آنها چنين مي كنند ، وقتي زنان در جامعه به طرق مختلف مورد آزار و اذيت قرار مي گيرند ، تسلط مردان را احساس مي كنند. هنگامي كه يك زن بدون اجازه مرد اجازه خروج از كشور را نداشته باشد ، اگر رئيس فدراسيون ورزشي يا دانشجوي رياضيات يا حتي وزير باشد ، احساس تبعيض و تسلط بر مرد مي كند. تعداد مديران زن ، نمايندگان زن ، زنان وزير ، استادان و فرمانداران و زنان فرماندار نماد حقارت زنان در سيستم اجتماعي و حاكميت است و البته شبكه هاي اجتماعي و فضاي مجازي نيز بر چرخه نابرابري تأثير مي گذارد. با اين حال ، فضاي مجازي مقصر شماره يك در اين پرونده نيست.
متهم شماره 1 اين است كه در سطح جامعه ، از سيستم حكومتي گرفته تا نظام اجتماعي ، احساس نابرابري و حقارت زنان را توليد و تشديد مي كند. “

انتهاي پيام