بابا جون! بيا بازي كنيم

وي گزارش داد: “نتايج يك مطالعه جديد در دانشگاه كمبريج نشان مي دهد كه بازي هاي پدران با فرزندان زير سه سال خود تنها با نوع بازي مادران متفاوت نيست ، كه همچنين تأثيرات متفاوتي بر آينده اين كودكان دارد.” روزنامه جوان. Creative Commons يك شركت توليد محتوا است كه گزارش هاي رسانه اي خلاصه اي از تحقيقات دانشگاهي توليد مي كند و در زير نقل قول Creative Commons در وب سايت ScienceSdill است. وب سايت مترجم نيز آن را با ترجمه حميدرضا كياني منتشر كرده است.

اختلافات آشكار بين پدران و فرزندان

مطالعه اي كه در دانشكده آموزش دانشگاه كمبريج با همكاري بنياد الجزاير انجام شد ، شواهد منتشر شده در طي 40 سال گذشته را براي درك بهتر نحوه بازي پدران با فرزندان خود در سنين بسيار كم (صفر تا سه سال) جمع آوري كرده است. محققان مي خواستند دريابند كه آيا بازي هاي پدر و فرزندي با نحوه بازي كودكان با مادران متفاوت است و اين تغيير چه تاثيري در رشد كودك دارد.

اگرچه به طور كلي شباهت هاي زيادي بين والدين وجود دارد ، اما يافته ها نشان مي دهد پدران ، حتي با كوچكترين فرزندشان ، بيشتر بازي هاي بدني انجام مي دهند و فعاليت هايي مانند قلقلك ، تعقيب و رانندگي فرزندان خود را از پشت انتخاب مي كنند. به نظر مي رسد اين بازي ها به كودكان كمك مي كند تا احساسات خود را كنترل كنند. همچنين ، بازيها بعداً وقتي وارد محيطي مي شوند كه در چنين مهارتهايي مهم هستند – به ويژه در مدرسه – مي توانند تنظيم رفتار آنها را بهبود بخشند.

به پدرها وقت و مكان بدهيد

پل رامچانداني ، استاد دانشگاه كمبريج ، متخصص در زمينه بازي ، آموزش و رشد و آموزش ، گفت: “مهم نيست كه واردكنندگان در مورد تأثير بازي والدين و كودك اغراق كنند زيرا محدوديت هايي براي تحقيقات وجود دارد.” “اما به نظر مي رسد كودكاني كه با پدر خود براي مدت زمان معقولي بازي مي كنند از آن به عنوان يك فعاليت گروهي بهره مند مي شوند.” “در سطح سياست ، اين يافته ها نشان مي دهد كه ما به ساختارهايي نياز داريم كه حداكثر زمان و مكان را فراهم كنند. براي مادران دوست دارند پدران در اين سالهاي حساس با فرزندان خود بازي كنند “، گفت دكتر كيارا لاورتي از بنياد الياس. به عنوان مثال ، حتي امروزه نيز امري غيرمعمول است كه پدران فرزند خود را به گروه هاي والدين و فرزندان برسانند (1) تا ببينند كه فقط پدر در اين گروه حضور دارد. “تغييرات فرهنگي در حال شروع است ، اما بايد اتفاقات بيشتري بيفتد.”

مهارت هاي كودك را در بازي با پدر تقويت كنيد

ما مي دانيم كه بازي با والدين در سال هاي اول زندگي كودك به مهارت هاي اساسي اجتماعي ، شناختي و ارتباطي او كمك مي كند ، اما بيشتر تحقيقات بر روي رابطه مادر و كودك متمركز است. مطالعاتي كه بازي بازي والدين و كودك را بررسي مي كنند اغلب كم است يا به طور تصادفي اتفاق نمي افتد. رامچنداني گفت: “در اين مطالعه ، ما هر آنچه را كه مي توانستيم در اين زمينه پيدا كنيم جمع آوري كرديم تا ببينيم آيا چيزي از آن مي توان برداشت كرد.”

مطالعه دانشگاه كمبريج از داده هاي 78 مطالعه انجام شده بين 1977 و 2017 استفاده كرده است – بيشتر آنها در اروپا و آمريكاي شمالي است. محققان اطلاعات مختلفي را در مورد چندين مدل ، از جمله اينكه پدرها و كودكان چند بار با هم بازي مي كنند ، ماهيت اين بازي ها و ارتباطات احتمالي اين بازي ها با رشد كودكان را تجزيه و تحليل كردند.

آنها دريافتند كه به طور متوسط ​​، بيشتر پدرها هر روز با فرزندانشان بازي مي كنند. در كل بازي پدر و كودك حتي با كوچكترين بچه ها نيز فيزيكي تر است. براي نوزادان ، اين به معناي ساده در آغوش گرفتن يا كمك به آنها است كه به آرامي دست ها يا پاها را بلند مي كنند ، يا استفاده از زور. در مورد كودكان خردسال ، پدران اغلب بازي هاي شلوغ و پرماجرا مانند بازي را انتخاب مي كنند.

با پدر بازي كنيد و احساسات منفي را كنترل كنيد

تقريباً در تمام مطالعات ، بين پدر بازي با كودك و توانايي بعدي كودك در كنترل احساسات او ارتباط زيادي وجود دارد. كودكاني كه از بازي بيشتر با پدر خود لذت مي بردند كمتر دچار بيش فعالي يا مشكلات رفتاري و عاطفي مي شوند. اين كودكان همچنين در كنترل پرخاشگري عملكرد بهتري داشتند و در هنگام اختلاف نظر كمتر در مدرسه رفتار خشونت آميز داشتند. اين ممكن است به اين دليل باشد كه بازيهاي جسمي مخصوصاً براي رشد اين مهارتها مناسب هستند و پدران اين نوع بازيها را ترجيح مي دهند.

رامچنداني مي گويد: “بازي بدني شرايط سرگرم كننده و مهيجي ايجاد مي كند كه در آن كودكان بايد خود را كنترل و نظم دهند.” شما بايد بياموزيد كه همه چيز اشتباه پيش مي رود – به عنوان مثال ، هنگامي كه پدر شما پا را در انگشتان شما قرار مي دهد و شما عصباني مي شويد! “قدرت خود را مهار كنيد.”

“اين شرايط يك محيط ايمن است كه در آن كودكان مي توانند نحوه عكس العمل نشان دادن را تمرين كنند.” اگر آنها واكنش غلط نشان دهند ، به آنها اخطار داده مي شود ، اما دنيا پايان نخواهد يافت و دفعه بعدي آنها به ياد مي آورند كه رفتارهاي متفاوتي داشته باشند. “

مطالعات همچنين شواهدي را پيدا كرده است كه نشان مي دهد بازي پدر و كودك در سالهاي اوليه كودكي به تدريج افزايش مي يابد و سپس در دوران كودكي ميانه (6 تا 12 سالگي) كاهش مي يابد. اين ممكن است به اين دليل باشد كه بازي جسمي به ويژه در كمك به كودكان خردسال بسيار مهم است ، به شرطي كه آنها خود شروع به كشف دنياي فراتر از خانه ، به ويژه مدرسه و غلبه بر چالش هاي پيش روي خود كنند.

يادتان باشد كه با بچه ها از نظر جسمي بازي كنيد

عليرغم مزاياي بازي كودك و پدر ، محققان خاطرنشان مي كنند كودكاني كه با مادرشان تنها زندگي مي كنند لزوماً وضعيت نابرابري ندارند.

رامچنداني مي افزايد: “يكي از مواردي كه تحقيقات ما بارها بر آن تأكيد كرده است ، نياز به تنوع در انواع بازي هايي است كه كودكان مجاز به انجام آن هستند و البته مادران مي توانند به اندازه پدران با فرزندان خود بازي هاي بدني انجام دهند. والدين مختلف آنها ممكن است هنگام بازي با فرزندان تمايلات مختلفي داشته باشد ، اما بخشي از معناي پدر و مادر بودن اين است كه از منطقه راحتي خود خارج شويد. “اگر از روش هاي مختلفي براي بازي و تعامل با كودكان استفاده كنيد ، احتمالاً آنها سود بيشتري خواهند برد.”

***

PS:

1- گروه والدين و نوزادان گروه هايي براي والدين و فرزندان بين تولد تا پنج سال هستند. هر يك از اين گروه ها كودك محور هستند و تجربه بازي متناسب با سن كودك را فراهم مي كنند ، باعث ايجاد تعامل و اطلاعات مثبت كودك و والدين مي شوند و اطلاعاتي در مورد چگونگي كمك به رشد كودك به والدين ارائه مي دهند.

انتهاي پيام