با تهديد ماهيت صنعت گيم در ايران مواجهيم

صادق جبلي در گفت وگو با ايواره ، با بيان اينكه بحث صدور مجوز از مشكلات سازندگان بازي است ، اظهار داشت: جدا از اينكه روشي كه براي صدور مجوز تصميم گرفتند غلط است ، آنها موضوع را نيز براي كار باز گذاشتند taste “يكي از انتقادهايي كه ما به مدل و محتواي نظارت بر بازي داريم اين است كه آنها سرانجام سيستمي ايجاد كردند و بر آن اصرار كردند. هم اكنون نيز تفسيرهاي مختلفي از قانون اعمال شده در مورد بازي هاي رايانه اي وجود دارد.

وي با بيان اينكه بحث صدور مجوز و طبقه بندي سني و پالايش محتواي بازي سالها ادامه داشته است ، افزود: قبل از آن ، بازيهاي موبايل و رايانه براساس سن قبل و بعد از انتشار رتبه بندي مي شوند. اكنون تعداد زيادي ديدگاه سليقه اي درباره هنر ، فرهنگ و بازي وجود دارد. چند شركت بازي در ايران داريم؟ در 9 سال گذشته 6000 جاي خالي منتشر شده است. در سراسر اكوسيستم بازي ، در نهايت 2000 فعال جدي وجود دارد كه 100 تيم و شركت را تشكيل مي دهند. چنين مدل خشك و بسته اي از نظارت سازه اي براي اين فضا لازم نيست.

مراحل صدور مجوز بازي با سليقه انجام مي شود

اين سازنده بازي ادامه داد: همه ما همديگر را از بنياد و شركت ها و سازندگان بازي مي شناسيم و كافي است وقتي بازي با مشكل محتوايي روبرو مي شود با سازندگان بازي تماس گرفته و آنها را مطلع كنيم و ديگر نيازي به بررسي بازي ها نيست انتشار ، با اين تفاوت كه همه اين فرايندها سليقه اي است. حتي اگر اين مدل نظارت دقيق را بپذيريم ، اگر بازي ما اصلاً به اين مدل مميزي خشك احتياج نداشته باشد ، به نمونه هاي مميزي خواهيم پرداخت. آنها مي گويند كه نظارت همه وجود دارد در سراسر جهان ، در حالي كه ما مخالف نظارت نيستيم ، اما مي گوييم كه اين اشتباه است.

جبلي خاطرنشان كرد: اين بازي ها در سالهاي گذشته در بازارهاي مختلف منتشر مي شد و اگر مشكلي داشتند در مرحله اول بازي ها بازي را دنبال و فيلتر مي كردند. در مرحله دوم ، بازارها پانل هايي را براي بنياد ملي بازي تهيه كردند كه كارشناسان بنياد بازي را آزمايش كرده و به آنها رده بندي سني داده اند. در همان پنل ، ممكن بود بازي اي اضافه شود كه طبقه بندي نشده باشد ، به عنوان مثال اگر محتواي نامناسبي وجود داشته باشد كه حتي با گذشت 25 سال قابل ارزيابي نيست. در اين صورت ، بنياد مي توانست به سازنده بازي و معامله گر موجود در آن صفحه هشدار دهد كه بازي نمي تواند منتشر شود ، نه اينكه همه بازي ها قبل از انتشار توسط بنياد بررسي شوند.

وي ادامه داد: در بازار حداقل برخي قوانين وجود دارد كه مواردي مانند قمار نبايد در بازي وجود داشته باشد ، اما اين اساساً روشن نيست و ممكن است با موارد كوچكتر مخالفت كنند. مشخص نيست كه چرا فضاي تصميم گيري در بازي هاي ايراني به اين سمت حركت كرده است. اگر محصولي توليد نشود كه ناقض هنجارها باشد و به جوانان كشور آسيب برساند. همه ما فرزندان اين كشور هستيم و خطوط قرمز را مي دانيم و توليدكنندگان نيز به قوانين حكومتي پايبند هستند.

توليد بازي در اين شركت با خطرات مواجه است

وي با بيان اينكه بازيكنان در سطح اول يعني بخش توليد در شركت با خطرات مواجه هستند ، گفت: “ما از موارد رد مجوز اطلاع نداريم و اين خطر توليد را افزايش مي دهد.” براي يك پروژه مي تواند چند صد ميليون هزينه داشته باشد كه توسط بخش نظارت بنياد به راحتي توصيف شود. اكنون سازنده يا بايد پروژه را به طور كامل كنار بگذارد يا چند صد ميليون بيشتر هزينه كند و آن را اصلاح كند. اين طعم يك ميل ساده نيست. در اين مدل نظارت ، ما مجموعه اي از چارچوب ها را ترجيح مي دهيم كه نسبت به بازار رو به رشد بازي ها شفاف نيستند و مي گوييم هيچ بازي واحدي نبايد برخلاف سليقه بنياد توليد شود ، حتي به قيمت از بين بردن صنعت بازي ايران.

جبلي با بيان اينكه مشخص نيست اين دستورات از كجا و به چه منظور صادر شده است ، گفت: “به دليل داشتن يك نگاه سليقه اي به يك بازي و همين امر باعث ايجاد يك سري اتفاقات شد كه يك سيستم سختگيرانه را اعمال مي كند. به جاي حمايت از رشد بازي هاي ايراني با حمايت خود ، بنياد دائما شاخه كوچكي را كه در بازي هاي ايراني شكل گرفته است تهديد مي كند. شكي نيست كه يك محصول خوب بايد مطابق با فرهنگ ما ساخته شود ، در غير اين صورت محصول در ايران مخاطب پيدا نمي كند زيرا مردم ما به طور خودكار در انتخاب هايشان اخلاقي است.

وي ادامه داد: فرض كنيد توسعه بازي در ايران بسته شده است ، آيا مشكل بنياد بازي حل مي شود؟ همه بازيكنان بيكار مي شوند يا مهاجرت مي كنند و يا به مشاغل ديگر مي روند ، اما آنها مي خواهند با بازي هاي خارجي چه كار كنند؟ آنها مي خواهند با بازي هايي كه ميلياردها دلار سرمايه گذاري شده اند و از بهترين كيفيت و پشتيباني برخوردارند ، چه كنند؟ آيا آنها هيچ راه حلي براي چنين چالش هايي دارند؟ آيا آنها مي خواهند همه بازي هاي خارجي را از ايران دور كنند؟ ممكن نيست.

بازار داخل ايران حق توليد كننده بازي ايراني است

وي گفت: “بازار داخل ايران حق بازيكن ايراني است و تنها فرصتي است كه او در صنعت جهاني بازي به دست آورده است.” ما درگير شديم ، عملاً بازار جهاني را از دست داديم. در تحقيقات ما ، منبع آزادي كه همه شركت هاي ايراني در بازار جهاني دارند كمتر از يك دهم بازار جهاني است. اگر بازار ايران به روي ما بسته باشد و آنها چنان سختگيرانه باشند كه از بازار ايران فاصله بگيريم و در بازار جهاني كار كنيم ، اين از ضرورت است.

جبلي گفت: در بازار جهاني فرش قرمز به شركت هاي ايراني سرايت نكرده است ، اما اينكه آيا بنا به دلايلي مي توانيم وارد بازار خارجي شويم يا نه موضوع ديگري است. ايران خودش يك بازار عظيم است. شركتهاي معتبر خارجي درصدد بودند سهم بيشتري از بازار ايران را بدست آورند. چون ما 40 ميليون جوان بازي مي كنيم و در خاورميانه به عددي كه فقط يك كشور مانند ايران دارد نمي رسيم. اين يك بازار بزرگ است كه عملاً دست نخورده است.

وي ادامه داد: طبق برآوردها ، پتانسيل درآمد بازار بازي ايران 60 ميليون دلار است كه 8 ميليون دلار آن اكنون فعال شده است و تنها 10 درصد از اين 8 ميليون دلار متعلق به شركت هاي داخلي است و 90 درصد آن صادر مي شود. ” وقتي ما از اين طريق قانونگذاري و پشتيباني مي كنيم ، راه را براي شركتهاي خارجي باز مي كنيم تا سهم بيشتري از بازار را بدست آورند در حاليكه شركتهاي داخلي سرعت خود را كم مي كنند و همين 10٪ سهم كاهش مي يابد و فقط محصولاتي توليد مي شوند كه تنظيم كننده ها آنها را دوست دارند. اين حتي بالاتر از تهديد اقتصادي است و ما با تهديد ماهيت صنعت بازي در ايران روبرو هستيم.

انتهاي پيام